The Wooden Logs.

 



Od zawsze towarzyszyło mi poczucie, że mam kontrolę nad moim życiem. Pomimo zdarzających się każdemu z nas porażek oraz przeciwności losu czy nieprzewidzianych okoliczności, wciąż czułam, że "ja to ja". Nawet jeżeli moje losy zależały od kogoś innego, nadal to ja trzymałam stery na okręcie zwanym życiem. Ludzie pojawiali się, odchodzili, dawali nadzieję, ranili, ale nieustannie czułam się sobą. Zapewne każdy napotkany na ulicy człowiek, a przynajmniej znaczna większość, zapytany odpowie, że ma kontrolę nad tym, co się dzieje w jego życiu.

Ale jak to jest stracić tę kontrolę? Zastanawiało Cię to kiedyś, a może sam miałeś okazję tego doświadczyć? Jak to jest poczuć jej kompletny brak? Otóż, banalnie mówiąc... strasznie. Być niczym marionetka, stać bezczynnie z boku, tkwić w ukryciu i patrzeć na swoje życie jak na film. Film, w którym nie jesteś nawet aktorem, chociaż w teorii ogrywasz główną rolę. Pozostajesz jedynie widzem. Twoje życie to seria obrazów, których jesteś częścią, lecz ich nie współtworzysz. Przerażające, prawda? Brzmi strasznie, jednak słowa nijak się mają do tego, co wtedy czujesz. Lub czego nie czujesz. Utraciłeś kontrolę, lecz równocześnie nie masz poczucia, jakby ktoś inny ją przejął. Jej po prostu nie ma. Wyparowała? Być może tkwi uwięziona gdzieś wysoko, poza zasięgiem Twojej ręki. A może wbrew pozorom zdecydowanie bliżej niż myślisz? Pozostaje Ci jedynie wybrać tę odpowiednią trasę. A ścieżek możesz mieć do wyboru naprawdę wiele...

W każdym razie - nie polecam. Potwierdzone info...

 



ph. Radek R. (Radradzi)

 

| Facebook | Lookbook | Instagram |