My Nameday!

LP - Night Like This

 

 

'To chain our hearts
Then tear apart
And come together again'

 

Witajcie w dniu moich imienin! ;)

W wielu rodzinach obchodzi się imieniny, w niektórych nie. U mnie wygląda to tak, że dorośli świętują właśnie ten dzień, a młodsi urodziny. Ja jestem w o tyle miłej sytuacji, że mam na imię tak samo jak moja babcia, dlatego imieniny obchodzimy jednego dnia! Tak więc zawsze gdy w tym dniu schodziła się spora część rodziny, ja jako dziecko załapywałam się na czekoladę i inne słodycze. Żyć, nie umierać! Dziś nie mogło być inaczej, więc świetnie bawiłam się na imprezce, gdzie średnia wieku wynosiła chyba 60 lat. :D

Co do stylizacji, którą Wam dzisiaj prezentuję, możecie stwierdzić że sama sobie zaprzeczam. Jeszcze w ostatnim poście pisałam, że nie przepadam za warkoczami, a tu... Hmm. Muszę przyznać, że zaczynam się do nich przekonywać. Ale na razie tylko do tych układanych na bok.

Czarna spódniczka, którą Wam dzisiaj prezentuję, pomimo swego uroku była kiedyś moim wrogiem. A raczej wiatr, który mi ją nieustannie podwiewał... Jednak w te wakacje się w niej zakochałam i noszę ją naprawdę często. W połączeniu z jeansową koszulą i bandanką, zyskałam stylizację imitującą styl retro.

PS. Życzę każdej mojej imienniczce wszystkiego najlepszego, spełnienia marzeń i duuużo, dużo uśmiechu! ;)
 

 

ph. Radek R.

 

| Facebook | Lookbook | Instagram |

(Not) Meant For a Bun.

Matthew Koma, Zedd - Spectrum (Acoustic Version)

 

 

'Breathing you in when I want you out
Finding our truth in a hope of doubt
Lying inside our quiet drama'

 

Wow, nadeszła ta wiekopomna chwila... Zrobiłam sesję w związanych włosach! Jeśli chodzi o mnie, to naprawdę rzadko spotykany widok. Mam tak właściwie od zawsze. W czasach przedszkolnych uciekałam gdzie pieprz rośnie na widok spinek, gumek czy wszelkich opasek, tłumacząc się, że "zimno mi w uszy" (małe dzieci potrafią być bardzo kreatywne, ze mną nie mogło być inaczej). W późniejszym etapie rozwoju w pewnym stopniu przekonałam się do drobnych domowych zabiegów fryzjerskich, czyt. kitków, koków itp. (do warkoczy nigdy się nie przekonałam i wciąż sceptycznie do nich podchodzę). W rozpuszczonych włosach zazwyczaj czułam się pewniej, "chowałam się" za nimi.

Ostatecznie jednak zdecydowałam się zrobić koka na sesję. Jeszcze w domu byle jak związałam włosy, by na spokojnie zjeść obiad, bez polowania na tony kosmyków w talerzu (znacie ten ból?). Jak na złość, fryzura zrobiona "na odwal" zazwyczaj jest tą najbardziej udaną. Uświadamiamy sobie to jednak po fakcie. Tym razem nie mogło być inaczej... Kolejne pięć prób nie dało nawet w 50% tak fajnego efektu jak ten pierwszy, byle jak zrobiony. Gdy w końcu przy kolejnym podejściu wygląd moich włosów w miarę mnie zadowolił, zaatakowałam je sporą dawką lakieru. Przezorny zawsze ubezpieczony? Jak się później okazało, niekoniecznie w moim przypadku. Dość silny wiatr i sama droga do parku oliwskiego w Gdańsku, gdzie były wykonane te zdjęcia, doszczętnie zniszczyły to, co w domu jeszcze od biedy mogłam nazwać kokiem. Nawet reanimacja na miejscu moim zdaniem niewiele dała. Widać nie jestem stworzona do koków...

 

ph. Radek R.

 

| Facebook | Lookbook | Instagram |

Summer Strapless Dress.

Coldplay - Magic

 

 

'And I just got broken
Broken into two
Still I call it magic
When I'm next to you'

 

 

Kiedyś bardzo rzadko nosiłam sukienki. Nigdy nie mogłam znaleźć idealnej na lato, jak typowej kobiecie zawsze mi coś w każdej nie pasowało. Aż w końcu trafiłam na tę jasno jeansową (nie białą! chociaż z pozoru mogłoby się wydawać, że właśnie taka ona jest). Wcześniej nie byłam zbytnią entuzjastką sukienek bez ramiączek - uważałam je za mało, o ile w ogóle, praktyczne. Ta jednak okazała się zupełnie inna. Lekka, krótka, przewiewna, w niewielkim stopniu przylegająca do ciała - wprost idealna na takie upały, jakie w końcu nam się trafiły. I dodatkowy plus: brak ramiączek zapewnia równomierną opaleniznę na dekolcie. Dobrałam do niej sandały na koturnie oraz moje ukochane okulary przeciwsłoneczne. Teraz nawet 30 stopni w cieniu mi niestraszne ;)

 

PS. Od wczoraj jest możliwość obserwowania ANNFFASHION przez Bloglovin'!

 

ph. Radek R.

 

| Facebook | Lookbook | Instagram |



High Emerald Wedges.

Tep No - If Only You Knew

 

 

'Let's be, high and awake, so we can see the sun
Brighten the day, cuz you're the only one
Who can make it ok, you got the spirit inside'

 

 

Przygotowania do balu gimnazjalnego są czymś zarówno wspaniałym, jak i niezmiernie męczącym. Mogłam się o tym przekonać rok temu, gdy kończyłam trzecią klasę gimnazjum. Najtrudniejszy był dla mnie wybór butów. Sklepy oferowały szpilki/koturny dosłownie w każdym kolorze, jaki można sobie wymarzyć. Oczywiście oprócz tego konkretnego, którego szukałam. W końcu jednak trafiłam na te, które w 90% spełniały moje oczekiwania - zielone (szmaragdowe?) koturny z beżowym paskiem, obcas 12,5 cm. Ale nie o wyborze butów zamierzam dzisiaj opowiadać, a o tym, co działo się z nimi później.

 

A więc gdzie mogły trafić tak ekscentryczne (a przynajmniej jak na mnie) buty? Jak zapewne nietrudno się domyśleć... do szafy. I podobnie jak spora część moich rzeczy przeleżały tam ponad rok. Jakiś czas temu stwierdziłam, że wypadałoby je ubrać choć dwa razy w życiu. Postanowiłam pokazać je na blogu. Tylko z czym je połączyć? Pełna nadziei otworzyłam szafę, ale... równie szybko mój zapał wyparował. To zbyt kolorowe, zbyt jaskrawe, to nie ten odcień. Zaczynałam powoli tracić nadzieję, lecz metodą prócz i błędów udało mi się z nimi stworzyć ten look. I tak o to powstała moja pierwsza stylizacja układana pod kątem butów, a postanowienie o założeniu ich ponownie chociaż raz - wykonane! I, o dziwo, zapowiada się, że jeszcze nie raz je ubiorę :)

 

  

ph. Radek R.

 

| Facebook | Lookbook | Instagram |

Little Red Forgotten Bandana.

Foxes - White Coats

 

 

'Take my hand and lead me out from here
Hunted down, their footsteps drawing near
I knew you would come for me
I’m sorry you’re in so deep'

 

Pamiętacie jakim hitem były kiedyś bandanki? Jakieś dwa lata temu na każdym kroku można było je spotkać. Dosłownie w s z ę d z i e. Na różne sposoby zawiązane na głowie, obwiązane na szyi czy też nonszalancko wystające z kieszeni spodni. Zarówno u dziewczyn, jak i u chłopaków. Wtedy również postanowiłam ulec temu trendowi. Gdy weszłam do sklepu, w którym można kupić tego typu rzeczy, uderzyła mnie różnorodność barw i odcieni. Czarne, białe, czerwone, zielone, żółte, różowe, fioletowe, we wszystkich kolorach tęczy. Jasnozielone, ciemnozielone, zgniłozielone. Błękitne, turkusowe, w odcieniu morskim, ciemnoniebieskie, granatowe. Cała gama szarości. I jak tu wybrać? Przez kilka minut jak głupia stałam przed morzem bandanek, nie mogąc się zdecydować na żadną z nich.

W końcu postanowiłam wybrać standardową - czerwoną. "Ale jedna to za mało" - pomyślałam. Obawiałam się też, że nie będzie ona do wszystkiego pasować. Tak więc po "chwili" namysłu, zdecydowałam się również na granatową. Nie do końca zadowolona z siebie, bo wciąż rozmyślając czy dobrze wybrałam, udałam się do kasy. W domu okazało się, że założenie bandanki jest trudniejsze niż by się mogło wydawać. Po uporaniu się z samym zawiązaniem, zaczęłam rozkminiać jak ją "umocować", aby po pięciu minutach nie zsuwała mi się z głowy. Okej, udało się. W pełni szczęśliwa schowałam obie do szafy i... wyjęłam po roku. W zeszłe wakacje, gdy wybierałam się na Wyspy Kanaryjskie. Tam ubrałam ją aż raz. Widocznie mnie akurat szał na bandanki nie porwał.

Gdy szykowałam się do sesji, której efekty dzisiaj Wam prezentuję, stwierdziłam że czegoś mi brakuje, z pewnością jakiegoś żywego koloru. Otworzyłam szafę i w oczy rzuciła mi się właśnie bandanka. Może warto spróbować? Tak więc włożyłam ją (dziwnym trafem było to o wiele prostsze niż rok temu ;p) i... nie uwierzycie. Po dwóch latach przekonałam się do bandanek. Chyba zgłoszę się po koronę dla mistrzyni zapłonu ;)

 

ph. Radek R.

 

| Facebook | Lookbook | Instagram |